Januari 2018 sloeg hard toe in Nederland (en omringende landen). Op 3 januari kwam Burglind langs en alsof dat nog niet genoeg was, op 18 januari ook nog eens Friederike. Met die namen hadden onze oosterburen de beide zware stormen gedoopt, die met windsnelheden van soms meer dan 140 km/uur de meesten van ons vooral binnenshuis hielden. Tientallen vrachtwagens lagen op hun kant en gestrande reizigers vonden redders-in-nood via #stormpoolen. Ongekende consequenties.
Een andere consequentie (schat ik in) kwam ik ruim een week later tegen in de buurt van het Brabantse Mill. In een brede sloot in het bos waren zaagsel en resten van omgezaagde bomen in het water naar één kant helemaal opgestuwd. Het resultaat was een schilderij dat waarschijnlijk maar een paar dagen zou bestaan.
In de foto’s heb ik vooral de verrassende kleurenrijkdom en al die parallelle lijntjes naar voren willen brengen. En daartussenin, netjes ingekapseld, takjes en hier en daar wat afval, die zorgen dat het realistische behouden blijft.
Ik heb voor mijn eigen prints gekozen voor Canson Platine Fibrerag papier. Dit is een zachtglanzende bijna satijnen papiersoort, die mooi alle kleurschakeringen laat zien, zonder dat het een ‘knaleffect’ wordt. Het werd vanzelf een drieluik, omdat ik én de omgeving wilde laten doorschemeren (de liggende foto) én het oog wat meer kans wilde geven langs al die lijnen te dwalen en details te ontdekken (de beide liggende foto’s).
Maar eerlijk is eerlijk, het werk was eigenlijk al gedaan: de natuur had geschilderd en ik hoefde het alleen maar vast te leggen.?
