IJs kan glad zijn, maar hoe dichterbij je komt, hoe sterker alle onregelmatigheden zichtbaar worden. Zelfs bij dit dunne ijslaagje op een geul in de uiterwaarden, waar nog geen schaatser is geweest, zie je het fijne reliëf. Maar interessanter is wat de harde winterzon doet met wat er ónder het ijs zit. Daar roert zich een bevroren schaduwwereld. En uit het ijskoude blauw komt door de warmte iets tot leven.
De techniek: uit de hand gefotografeerd, f/11, 1/40s, 50mm. In de postproductie heb ik de nadruk gelegd op het schaduw- en kleurenspel. Verder een lichte korrel toegevoegd om het zanderige oppervlak van het ijs iets te accentueren.